بسم رب الشهدا و الصدیقین

سلام بر دوستان بهتر از آب روان! میفرماید که: گل در بر و می در کف و معشوق به کام است/ سلطان جهانم به چنین روز غلام است/ گو شمع میارید در این جمع که امشب / در مجلس ما ، ماه رخ دوست تمام است.../ مگه کسی شک داره ، هویزه تصویری از کربلا بود ؟ مگه بزم از این قشنگ ترم میشه؟ به هویزه میگن : سرزمین نبرد های تن به تانک ... تن به اسب... سر به نیزه... عاشورا رو همه حفظیم... مردِ شب عاشورایی می خوایم! جوون مرد می خوایم... نمیدونم چی شد تصمیم گرفتن 16 آذر بشه روز دانشجو ، اما بعد از هویزه ، 16 دی شد روز دانشجوی واقعی! اگه دانشجو همون عنصر پاک نهادی باشه که تمام ذرات وجودش قراره در آتش تمنا پخته بشن... همون آتشی که خاک رو آدم میکنه ؛ پس 16 دی ، روز دانشجو رو به همه ی "دانش جو" یان تبریک میگم!

 حسین علم الهدی ، فقط یه اسم بود ... اون انسانی که برای آرمانش ، برای عقیده اش ، جونش رو کف دست میذاره و در پرواز عاشقانه ش ، فناشدن در پیشگاه محبوب رو تجربه میکنه ، همون ادمیه که مسجود ملائک ، بلکه مسجود کائنات شده... و ما ، به قول حاج اسماعیل دولابی- که خدا رحمتش کنه- : هر وقت ادم شدیم ، ملائکه برامون سجده میکنن ، همون طور که برای پدرمون آدم سجده کردن!

پی نوشت1: زینب این حسین ، بالای گودال قتلگاه نرفته! دنبال یه پیرهن پاره هم نگشته...!

پی نوشت2: این داداشمون برای خواهرش ، برای خواهراش... یادگاری زیاد گذاشته ، یکیشو مینویسم این جا که با هم بخونیم:" زیستن برای مصرف و مصرف برای زیستن ؛ یک دور باطل . دور حماقت ، کار ، استراحت ، خوردن ، خوابیدن ؛ همین و بس!!! بهتر است کمی فکر کنیم... ما تمام تلاشمان و ناراحتی هایمان  و رنج ها و حتی نوع احساس هایمان در این است که بهتر زندگی کنیم به جای اندیشیدن به این که چگونه باید زندگی کنیم و چرا؟ زندگی یعنی چه؟ تلاش برای چه؟ اصلا چرا زندگی میکنیم ؟ به این ها توجه نداریم. درست مثل کسی که پله گذاشته تا خود را به پشت بام برساند اما همین که پا روی پلکان اول گذاشت ، آن قدر راجع به خود پله فکر کند ، سوراخ سمبه های آن ، رنگ آن و ... که لحظه ای خواهد رسید و گریبان مرگ او را فرا خواهد گرفت و هنوز در فکر اینست که پله چوبی را تبدیل به پله فلزی کند و فلزی را تبدیل به کائوچویی یا طلا یا ... و در نتیجه عمر تمام می شود و خود را به بام نرسانده است! هدف خداوند از افرینش انسان تکامل و رسیدن به اوست و سرمایه های مادی را در اختیار انسان گذارده تا در خدمت ان هدف به کار بریم اما... چگونه به دست خود استعداد ها و نبوغمان را دفن می کنیم و در گورستان فراموشی رها میکنیم و به قول قرآن زندگی مان کافرانه می شود! مراجعه کنید . با دقت به سخن خدا گوش دهید تا چگونگی زندگی و راه و هدف  و نوع نیاز هایمان را از فرهنگ و ایدئولوژی قرآن بگیریم  و به همه جهانیان ثابت کنیم که قرآن برای همه ی زمانهاست و عمل به ان برای همه ی نسل ها..." 

پی نوشت3: ماشاالله! حزب الله! حاجی بخشی هم به رحمت خدا پیوست...

پی نوشت4 : توی جبهه رسم این بود: هر کی از همه بسیجی تر ... پر!

پی نوشت5 : هر که دارد هوس کرببلا بسم الله...  

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

یاعلی والتماس دعای فرج

نوشته شده در شنبه 90 دی 17ساعت ساعت 1:20 عصر توسط مهم نیست کی هستی و از کجایی؟| نظر