بسم رب الشهدا و الصدیقین

سلام دوستان خوبم. توی وبلاگ یکی از دوستان مطلبی رو با عنوان : بیایید درمساجد ازدواج کنیم . خوندم که به نظرم نکته ی جالبی بود (http://waitfaraj.blogfa.com/post-247.aspx)

به نظرم خیلی باید همه به این فکر کنیم که چی شد که واقعا مساجد از اون جایگاهی که در قرون شکوفایی اسلامی داشتن انقدر تنزل پیدا کردن... مسجدی که در حکومت پیامبر(ص) پایگاه درس و بحث و حتی جلسات فرماندهی جنگ بود ... مسجدی که پایگاه اصلی فرهنگی و اجتماعی و سیاسی مسلمونها بود ، چرا باید امروز جز چندساعت در روز اونم فقط برای خوندن فریضه ، درش بسته باشه؟!!! مسجد در زندگی مسلمون ها فقط یه مکان سرپوشیده برای برگزاری نمازجماعت نبوده ، جایی بوده که قبل از اینکه مدرسه ای وجود داشته باشه ،‌اولین مکان برای فکرکردن و پرسش  وپاسخ و تعقل بوده ، اولین مکان برای رشد فکر انسانها ... واقعا درد بزرگیه... دوری از مسجد خیلی چیزها رو سبب شد. متأسفانه الان شاید توی ذهن خیلی ها تفکر ارمغانیه که جریان تجدد و روشنفکری از غرب قرن18برای ما آورده در حالیکه اولین مکان برای رشد اندیشه ها در اسلام همون مسجد بوده . گاهی فکر میکنم این تخصصی کردن کارها ظلم در حق دین بود... نه به دلیل اینکه این کار ذاتا نادرسته ... بلکه به این خاطر که ما اون رو درست نفهمیدیم و خیال کردیم که دین هم مثل بقیه چیزها بخشی از زندگیه که تخصص آخوندهاست!! آخوندهایی که گاهی به بهشت هم نمیرن!! برخوردی که ما به اسم تجدد با رشته های دانشگاهی و تخصص های مختلف کردیم نباید در حق دین میکردیم ... ظاهر دین تخصص هست اما باطن دین درواقع مثل هوایی می مونه که ما در اون تنفس میکنیم... نمیشه برای نفس کشیدن در جامعه مرکزی تأسیس کرد تا هر کس میخواد نفس بکشه به اون جا مراجعه بکنه!! میشه؟!!

حالا ازدواج یکی از مسائلی هست که در وبلاگ ایشون بهش پرداخته شده اما اگه خوب فکرکنیم نکات جالب دیگه ای هم وجود داره ،‌فرض کنید وقتی چندتا همسایه میخوان بعد از مدت ها همدیگر رو ببینن ، توی مسجد قرار بذارن ، خب فضای معنوی مسجد اجازه ی انجام خیلی از گناهان زبانی رو به اونها نخواهد داد... (گناهان زبانی هم متأسفانه امروز خیلی هامون خواسته یا ناخواسته درگیرش هستیم.) مثل اینکه وقتی شما میرید مسجد و یا مثلا حرم امام رضا(ع) به خاطر احترام اون فضا هم که شده ، خیلی از رفتارهایی که ممکنه توی مکان های دیگه انجام بدید ، نمی کنید .

این خیلی مهمه ، این که خودمون فضای گناه رو برای خودمون ایجاد نکنیم ،‌خودمون جلوی بیمار شدن خودمونو بگیریم... یه جمله ی آشنا هست که میگه : پیشگیری بهتر از درمانه ... وقتی خیلی از کارهامون رو که میتونیم توی مسجد ، یعنی توی خونه ی خدا انجام بدیم ،‌ببریم اونجا و این بشه یه فرهنگ برامون ، به اون احترام عادت میکنیم  و بعدش هم خوش به حالمون میشه !

پ.ن1:مهمونی تون مستدام!

پ.ن2:از راهپیمایی که برگشتم ، توی ذهنم دعاهایی رو مرور میکردم که شب قدر یادم رفته بود به لیستم اضافه کنم! نوشتم: خدایا در این شب قدر تمام فریادهایی که قراره یک سال دیگه سر همه بکشم (!) یک جا نگه دار برای روز قدس سال دیگه!!!

پ.ن3:مهربونی خدا که ته نداره...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم

یاعلی والتماس دعا

نوشته شده در شنبه 90 شهریور 5ساعت ساعت 11:1 صبح توسط مهم نیست کی هستی و از کجایی؟| نظر
طبقه بندی: عشق سیاست مهمونی مسجد دعا گناه ماه رمضون ازدواج پایگاه اجتماع غیبت راهپیمایی روزقدس