به بهانه ی شهادی حضرت زینب(س)

به نام آنکه عفت را در دامان نهاد و حرمت نگاه را بر ما آگاهی داد

ماه رجب ،ماه شهادت بزرگ بانونی است که امالمصائبش نامیده اند . همان که وقتی در مسجد کوفه سخن می

 گفت ، انگار علی بار دیگر بر منبر ایستاده بود . گویی صلابت گفتار علی با نجابت و وقار فاطمه در وجود زینب

 متبلور شده بود .

همان بانویی که در آن نیم روز با آن همه مصیبت کمر خم نکرد ، چرا که زینب همواره بالا را و هدف را مینگریست

 و این مصائب زمینی در مقابل آن روح بلند حرفی برای گفتن نداشتند .

و براستی چه باک دارد آن کس که دلش با یاد خدا آرام گرفته است؟!!!

نوشته شده در سه شنبه 86 مرداد 9ساعت ساعت 12:20 عصر توسط مهم نیست کی هستی و از کجایی؟| نظر